บทที่ 79 เกมเริ่มแล้ว (50%)

ตกกลางคืนบูรณิมาก็ฝันว่าตัวเองกำลังนอนกอดฟ้าใสอยู่ แล้ววิญญาณของเด็กน้อยที่ตามติดมาเข้าฝันเธอก็โผล่มานั่งลงตรงหน้า พร้อมเอ่ยเจื้อยแจ้ว

‘แม่จ๋า หนูมาแล้ว’

สายตาอ้อนๆ ที่ส่งมาเมื่อเห็นว่าเธอนอนกอดฟ้าใสอยู่ทำให้หญิงสาวคลี่ยิ้มบาง ค่อยๆ แกะแขนป้อมออกจากเอวตัวเองอย่างนุ่มนวล ห่มผ้าให้ ลุกขึ้นนั่ง ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ